Դհավալմուքհը երկու ընկեր ուներ, որոնց անչափ սիրում էր և ամեն օր այցելում նրանց։ Առաջին ընկերը շատ հարուստ էր։ Ամեն անգամ, երթ Դհավալմուքհը այցելում էր նրան, նստում էին համեղ խորտիկներով ու քաղցրավենիքով ծանրաբեռնված ճոխ սեղանի շուրջ և ուրախ զրուցում։ Երկրորդ ընկերը աղքատ էր։ Նա շատ բան չուներ հյուրասիրելու, բայց միշտ ուրախությամբ էր ընդունում Դհավալմուքհին և նրա հետ կիսում իր վշտերն ու ուրախությունները։
Ընկերների հետ ունեցած այդ մտերմությունը վերջապես շարժեց Դհավալմուքհի կնոջ հետաքրքրությունը։ Նա շատ էր ցանկանում իմանալ, թե ովքեր են նրանք, և խնդրեց ամուսնուն՝ ծանոթացնել նրանց հետ։
Եվ ահա մի օր Դհավալմուքհը կնոջն իր հետ տարավ ընկերների մոտ։
— Օ՜, բարով, բարով եկաք,— ողջունեց նրանց աոաջին ընկերը։— Համեցեք, խնդրեմ։ Եվ հյուրասիրեց նրանց ընտիր թեյով ու համեղ նախաճաշով։ Ընկերոջ հյուրասիրությունը մեծ տպավորություն թողեց Դհավալմուքհի կնոջ վրա։
Հաջորդ օրը նրանք այցելեցին երկրորդ ընկերոջը։ Նա գրկաբաց ընդունեց հյուրերին ու թեև ոչ խմելու, ոչ էլ ուտելու բան ուներ նրանց առաջարկելու, բայց շատ լավ ժամանակ անցկացրին։
Երբ տուն էին վերադառնում, Դհավալմուքհի կինը միայն առաջին ընկերոջն էր գովաբանում։ Բայց ամուսինն ասաց.
— Նա լավ ընկեր է, կասկած չկա, բայց մյուսն ավելի լավն է։
— Ի՞նչ, նա նույնիսկ մի բաժակ ջուր չառաջարկեց մեզ,— զարմացած ասաց կինը։
— Դրանով չեն դատում ընկերոջը,— ասաց Դհավալմուքհը։— Ինձ թվում է, որ երկրորդ ընկերոջս զգացմունքներն ավելի անկեղծ են։
— Իսկ ես էդ կարծիքին չեմ,— համառեց կինը։— Համոզված եմ, որ քո առաջին ընկերը քեզ ավելի է սիրում, քան երկրորդը։
Դհավալմուքհը որոշ ժամանակ լուռ մնաց, ապա ասաց.
— Եթե դու իրոք ուզում ես պարզել ճշմարտությունը, արի փորձենք նրանց։
Եվ նա ասաց կնոջը, թե ինչպես պետք է փորձեն նրանց։
Հաջորդ օրը, ինչպես որոշել էին, Դհավալմուքհի կինը գնաց առաջին ընկերոջ մոտ ու տխուր պատմեց, որ թագավորը շատ բարկացած է ամուսնու վրա։ Չգիտեն՝ ինչ անեն։ Ընկերը ուսերը վեր քաշեց ու ասաց.
— Շատ եմ ցավում, բայց ոչնչով օգնել չեմ կարող։ Ո՞վ կհամարձակվի թագավորին դեմ գնալ։
Կինը հուսահատ դեմք ընդունեց ու գնաց երկրորդ ընկերոջ մոտ, որը, լսելով նրան, անմիջապես վերցրեց թուրն ու վահանը և, հավատացնելով, որ ամեն ինչ կանի նրա ամուսնուն պաշտպանելու համար, գնաց պալատ։
Բայց ճանապարհին Դհավալմուքհը հանդիպեց նրան ու ասաց.
— Սիրելի ընկեր, մի՛ անհանգստանա, թագավորը ներեց ինձ։ Տուն գնանք։
Այսպիսով, Դհավալմուքհի կինը համոզվեց, որ երկրորդ ընկերն իրոք ճշմարիտ ընկեր է, որովհետև պատրաստ էր կռվելու հանուն ընկերոջ, նույնիսկ սեփական կյանքը վտանգի ենթարկելով։
Կարդա՛ ստեղծագործությունը և կատարիր առաջադրանքները:
1) Հեքիաթում արտահայտված գաղափարն այն է, որ․
ընկերոջը հյուրասիրելը կարևոր է։ Ոչ որովհետև կարևորը այն է, որ ընկերը իր ընկերոջ հանդեպ պետք է ազնիվ լինի և իր համար պատրաստ լինի կռվել։
միայն լավ ժամանակ անցկացնելով լավ ընկերներ չեն լինում։
Ընկերը այն է, որի հետ ունես ամուր հարաբերություներ, և բոլոր իրավիճակներում, լինի տխրություն, թե ուրախություն։
ընկերոջը փորձելը լավ բան չէ։ Ընկերոջը պիտի վստահես
կինը ամուսնու ամենաիմաստուն ընկերն է։ Այո՜, քանի բոլոր իրավիճակներում կինը ամուսնու կողքին է։
լավ ընկերը միշտ պատրաստ է օգնելու ընկերոջը։
Այո՜, այդպես էլ, կա իրական ընկերը միշտ օգնում է ընկերոջը
լավ ընկեր լինել չի նշանակում իր մասին չմտածել։
Ընկերության մեջ, ինչպես նաև ամեն ինչում, չափի զգացողություն պետք է ունենալ
2. Գրիր առաջին հատվածում ընդգծված բառերի հոմանիշները:
անչափ-անհաշիվ
հարուստ-մեծատուն
ճոխ-հարուստ
ուրախ-խնդուն
աղքատ-չունևոր
վշտերն-դժբաղտություն
3. Հավատու՞մ ես իսկական ընկերությանը:
Այո՜ որովհետև իմ մոտ լիքը լավ ընկերներ կան։
4.Գրիր փոքրիկ պատում ընկերասիրության մասին:
Ընկերասիրությունը այն է, որ քեզ ամեն ինչով օգնում է և դու իրեն ամեն ինչում կհավատաս։