Լինում է, չի լինում մի աշուն է լինում։ Նա գնում, գնում է և մոլորվում է։ Մեկ էլ հանկարծ տեսնում   է  կարմիր գլխարկին ու ասում է․

– Բարև, արի գնանք գետ։ Գնացին, լողացան ու եկան։ ՈՒ մնացին լավ ընկերներ։