Լինում է, չի լինում, մի տղա է լինում: Նա շատ էր սիրում գարունը, որովհետև նրա ծնունդը գարնանն էր, և նրա մայրիկը ամեն գարուն ասում էր, որ գարուն եղանակը սիրահարվածների եղանակ է։ Այդ տղան մի աղջկա է սիրում և նա ուզում էր կանչել իր մոտ։ Նա մի օր գարնանը գնում է դուրս խաղալու իր ընկերների հետ։ Նրա համար գարունը ամենալավ եղանակն էր։ Մյուս օրը նա գնում է դպրոց և տեսնում է այդ աղջկան և ասում․
-Կարո՞ղ ես գալ իմ ծնունդին։
—Իհարկե կգամ,- պատասխանում է գարւն աղջիկը։
Աղջիկն էլ էր նրան սիրում, բայց չէր խոստովանում։
Աղջկա ծնունդն էլ էր այդ օրը, նա ուզում էր կանչել տղային, բայց ամաչում էր ասեր նրան։
-Իմ ծնունդն էլ է գարնանը։
Իսկ տղան ասաց,- իմն էլ է նույն օրը, ինչ քոնը։
Նրանց ծնունդը իրենց հանդիպման հաջորդ օրն էր։ Մյուս օրը արթնացան ու տեսան, որ ձյուն է գալիս։ Այդ աղջիկն ու տղան չէին սիրում ձյունը։ Բայց նրանք չտխրեցին, ժամը երեքին նրանք գնացին մի գեղեցիկ գարնանային այգի և նշեցին իրենց ծնունդը։